APH Literacka Podróż Hestii

W świecie pełnym dezinformacji istnieje zakątek, w którym króluje piękno i prawda. To literatura dziecięca. Otaczajmy ją szczególną troską, bo potrafi wpłynąć na całą gamę zainteresowań i ukształtować system wartości współczesnego młodego czytelnika. ERGO Hestia szeroko otwiera ścieżki dla obydwu stron tej aktywnej wymiany. W Literacką Podróż Hestii wyruszają bowiem nie tylko twórcy, ale też ich wymagający odbiorca – dzieci i młodzież. Nie da się odbyć tej podróży osobno lub w czyimś imieniu, tym bardziej, że przecież czytanie książek to najpiękniejsza zabawa jaką sobie ludzkość wymyśliła.

Na listach bestsellerów dla starszych dzieci beletrystykę zaczynają ostatnio wypierać książki z gatunku non-fiction. Są często bardzo piękne, ciekawe, w atrakcyjny sposób poszerzające wiedzę o świecie, ale mają jedną wadę: to nie jest literatura piękna w klasycznym sensie. Ideą Literackiej Podróży Hestii jest, po pierwsze, nagrodzenie, a przez to dowartościowanie literatury w jej klasycznych formach: powieści i opowiadań. A po drugie, stworzenie z nagrodzonych książek serii, która niebawem ma szanse ułożyć się w biblioteczkę „współczesnej klasyki”. Tę literacką podróż zaczynamy już w tym roku!

Michał Rusinek

Książka dla dzieci (rozumiana szeroko – jako dzieła, twórcy i opiekunowie książki) potrzebuje impulsu, uznania, zachęty. Hołubiąc literaturę dziecięcą, pomnażamy społeczne kompetencje dzieci: empatię, wrażliwość, umiejętność krytycznego myślenia. W imię tego wspólnego dobra powołaliśmy nagrodę Literacka Podróż Hestii.

Joanna Olech

Napisanie książki dla młodej czytelniczki bądź młodego czytelnika, to nie jest zadanie łatwe: przede wszystkim musi być wciągająca. To znaczy taka, że człowiek nie może się od niej oderwać, żeby sprawdzić w telefonie, co słychać w mediach społecznościowych. Musi w niej być świat, intryga, bohaterki albo bohaterzy, którzy budzą sympatię i których los nie jest nam obojętny. Dobrze, gdyby było trochę magii, trochę zagadki, trochę nieoczywistości i niespodzianki. I żeby można było ją przełożyć na własne doświadczenie, na własną niepewność, na pytanie o to, jak sobie z codziennością poradzić. Taka książka nie ma być poradnikiem. Powinna być wolna od natrętnego dydaktyzmu i pouczania. Dobrze by było, gdyby jej czytanie działało jak rozmowa z najlepszą przyjaciółką, która przytuli, ochrzani, rozśmieszy i zrozumie.

Katarzyna Kasia

Książka dla dziecka to prawdziwe wyzwanie. Wie to każdy, kto próbował oderwać młodego człowieka od innych form atrakcji artystycznych – gier komputerowych, filmów, seriali itp. A jednak trudno zastąpić książkę. Trudno, bo tylko książka może ukształtować ten rodzaj myślenia, dzięki któremu człowiek zdobywa się na samodzielne wnioski, rozumie lepiej relacje przyczynowo- skutkowe, tworzy złożone struktury narracyjne. I naturalnie uczy się dostrzegać elementy niewidzialne, piękno ukryte, prawdy nieoczywiste. Związki między lekturami a sposobem porządkowania ludzkiej świadomości są głębokie i ważne. Dlatego też pragniemy szukać i nagradzać takie książki, które mogą być dla naszych dzieci istotne. Nie oznacza to, że nie mają bawić, cieszyć i dostarczać rozrywki. Zależy nam jednak na tym, aby były to książki, które dają dzieciom coś, co pozwoli im być twórczymi, poszukującymi i ciekawymi świata realnego. Zależy nam na książkach, których nie da się zastąpić w żaden inny sposób. Książkach, które mogą pozostać w pamięci człowieka przez wiele lat, takich książkach, które zakotwiczają się w wyobraźni i stają się niezastępowalne w żaden inny sposób.

Maciej Wojtyszko

Jeśli przyjąć, że każda książka to świat w miniaturze, w objaśnianiu wszelakich zjawisk i reguł mamy szeroko dostępny oręż. Podążając tym tropem, szczególnie w stronę młodego czytelnika, o ileż łaskawsze wydają się edukacyjne strategie i możliwości. W przeciwieństwie bowiem do informacji opartej na szybkiej technologicznej wymianie, uważność książki pozwala wreszcie zająć się wiedzą. Znając doskonale wartość edukacji, która jest kluczem do wszystkich działań Fundacji Artystyczna Podróż Hestii, z nieukrywaną ciekawością wyruszamy już nie tylko w wizualną, ale i literacką wyprawę.

Natalia Wiercińska

Wierzę w tę moc literatury, która płynie z radości czytania, niezależnie od tego, czy mamy lat dziesięć czy dziewięćdziesiąt. Książka ma być przyjacielem, któremu można zaufać, z którym jest lepiej. Tylko w takiej intymnej relacji ma szansę powstać bezpieczny azyl, gdzie da się przyjąć opowieść trudną lub smutną, gdzie można śmiać się w głos bez obciachu, odkrywać nieznane przestrzenie albo odsłonić własne skryte marzenia. Zaszczepić na rzeczywistość. Z takim wsparciem łatwiej nabrać dystansu do siebie samego, do napierającego świata, można z otwartą przyłbicą mierzyć się z codziennością. I choć może nie jest łatwo o prawdziwą przyjaźń, to przecież warto trochę poszukać.

Katarzyna Wasilkowska